POV: Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ όταν η θετή μου αδερφή έσκυψε με αυτή τη φούστα

Ήξερε ακριβώς τι έκανε. Φορώντας αυτή την επικίνδυνα κοντή φούστα γύρω από το σπίτι σαν να μην ήταν μεγάλη υπόθεση. . . Σκύβοντας μπροστά μου, "ψάξτε για το lip gloss της" ενώ μου δίνει την τέλεια θέα. Ο τρόπος που κρυφοκοίταζε ο κώλος της, τα εσώρουχά της μόλις που το έβλεπαν με τρέλανε. Προσπάθησα να συγκεντρωθώ. Προσπάθησα να συμπεριφερθώ. Αλλά πώς στο διάολο έπρεπε να συγκρατηθώ όταν η ετεροθαλής αδερφή μου έμοιαζε έτσι; Όταν συνέχισε να με πειράζει έτσι μέρα με τη μέρα, δεν πρόσεξε την επίδραση που είχε πάνω μου; Αυτή τη φορά, έσπασα. Ήρθα πίσω της, την πίεσα στον πάγκο, χτυπώντας την καρδιά. Λαχάνιασε αλλά δεν με σταμάτησε. Απλώς κοίταξε πάνω από τον ώμο της με εκείνα τα αθώα μάτια και ψιθύρισε: «Έτσι τελικά το παρατήρησες...» POV στυλ, ακατέργαστο, οικείο. Την ξάπλωσα και τη διεκδίκησα με τον τρόπο που σαφώς ήθελε εξαρχής. Ιεραποστολικό, βαθύ, αργό στην αρχή – μετά πιο δύσκολο, καθώς η ένταση μεταξύ μας εξερράγη σε κάτι πραγματικό. Τύλιξε τα πόδια της γύρω μου και με παρακάλεσε να μην σταματήσω. Αυτή η φούστα; Ναι...